DigitalPoeisis. Bloc literari en català i castellà (ara amb un 10% més de poesia).

Anuncis

dijous, 19 d’agost del 2010

nine inch nails - beside you in time




i am all alone this time around
sometimes on the side i hear a sound
places parallel i know it's you
feel the little pieces bleeding through

and all this goes on
and on and on and on...
this goes on
and on and on and on...

now that i've decided not to stay
i can feel me start to fade away
everything is back where it belongs
i will be beside you before long, and on
this goes on and on and on and on...
this goes on and on and on and on...

we will never die
beside you in time
we will never die
beside you in time

dilluns, 16 d’agost del 2010

santos post-inocentes

"Lo posmoderno sería aquello que alega a lo impresentable en lo moderno y en la presentación misma; aquello que se niega a la consolación de las formas bellas, al consenso de un gusto que permitiría experimentar en común la nostalgia de lo imposible; aquello que indaga por presentaciones nuevas, no para gozar de ellas sino para hacer sentir mejor que hay algo que es impresentable", JF Lyotard: La posmodernidad (explicada a los niños).


yeah yeah yeahs - tick

dilluns, 9 d’agost del 2010

Agost

Ha arribat l'hora d'aturar la meva irrefrenable activitat literària i fer unes "vacances" musicals. Vacances entre cometes perquè són les vacances pròpies del precariat, i consisteixen simplement en treballar a l'estiu (si tens sort, com jo, poquetes hores) sense haver de fer lectures o escriure textos per obligació fora de les hores de feina. A més a més, també és propi d'aquestes vacances no tenir prou diners per anar enlloc de visita, per molt avorrit que sigui. Així que, per celebrar el meu agost precari, faré el gandul a les meves hores lliures, aniré a la piscina, a la platja i aquests llocs... i procuraré no cansar-me massa.

I per celebrar-ho, en aquest bloc, temporalment, hi deixaré de publicar textos i enlloc d'això hi penjaré música. Ho faré en forma de vídeos i de links, que seran penjats amb una freqüència impredictible. Al mateix temps, i perquè l'impacte mediàtic sigui més gran, també els aniré penjant al facebook.

Començo fort: dues cançons en una mateixa entrada. Són les que ja he linkat darrerament al meu facebook.

Bones vacances i/o bon estiu!!


tortoise - gigantes




explosions in the sky - the birth and death of the day

diumenge, 1 d’agost del 2010

Juegos de máscaras

Si te preguntan, responde; si te dicen que opines, opina. Di lo que le toca a tu personaje, según el papel, según el momento. Dilo con más o menos ganas, con mayor o menor intensidad, fingiendo más o menos sinceridad. Porque la sinceridad es siempre un fingimiento, en una escala del uno al diez. Sentir lo que haya que sentir, recordar lo que haya que recordar, enfadarse lo justo y necesario, alegrarse lo justo y necesario. Sí, todo depende del color del cristal con que se mire. Sólo reza por que sea de tu color favorito, o por lo menos alguno que no te dañe a la vista. Jugar a corresponder socialmente hasta perderse uno mismo, hasta convertir la vida propia en algo ajeno a todos. Un doloroso juego de juegos en el que la identidad es lo que los demás necesitan para identificarte. Juega a ser tú mismo, juega a ser sociable, juega a los psicólogos, juega a los sociólogos... Mi sinceridad, como máscara, y desde este punto de vista, es ahora de casi un noventa por ciento. Todo un logro. En otro momento yo mismo diré que mi sinceridad aquí es de uno sobre diez porque lo que digo puede ser visto como poco creíble. Así que si no te gusta lo que digo, no te preocupes, sé satisfacerte: lo retiro y digo otra cosa. ¿Quién eres? Dímelo para saber qué decirte. Y jugaremos a los médicos hasta que nos cansemos, o a lo que te apetezca.